هدف از این رساله ارائه ی یک راه حل کنترلی غیرمتمرکز با رویکرد کارایی مقاوم برای ریزشبکه های ترکیبی AC/DC با آرایش دلخواه در حالت عملکرد جزیره ای (خودگردان) می باشد. ریزشبکه ها بر اساس نوع ولتاژ در نقطه ی اتصال مشترک (PCC) به شبکه ی اصلی به دو دسته ی AC و DC تقسیم می شوند. در یک ریزشبکه ی ترکیبی، یک ریزشبکه ی DC و یک ریزشبکه ی AC توسط تعدادی مبدل واسط (IC) دوجهته AC/DC به یکدیگر متصل می شوند. در حالت عملکرد جزیره ای ریزشبکه ها مقادیر ولتاژها در نقاط اتصال مشترک و فرکانس سیستم بر اساس میزان تقاضا و عرضه ی توان های اکتیو و راکتیو مشخص می شوند؛ بنابراین ارائه ی راهکارهای کنترلی مناسب که پس از جزیره شدن، رگولاسیون ولتاژ و فرکانس را عهده دار شود، گامی مهم در راستای حفظ پایداری و بهره وری مؤثرتر از ریزشبکه ها می باشد. در یک ریزشبکه ی ترکیبی خودگردان، علاوه بر پایدارسازی و تنظیم ولتاژ در نقاط اتصال مشترک در هر دو بخش DC و AC، تقسیم توان متناسب بین ریزشبکه ها (کنترل جریان مبدل های واسط) نیز حائز اهمیت می باشد. در این پایان نامه، رویکرد اصلی ارائه ی یک راهکار کنترلی کارآمد است که علاوه بر تضمین پایداری و کارایی مطلوب سیستم ریزشبکه ی جزیره ای، پایداری و کارایی آن را در برابر برخی منابع مهم عدم قطعیت ازجمله تغییرات بارهای محلی، ورود و خروج واحدهای تولید پراکنده به سیستم (PnP) و تغییرات توپولوژی ریزشبکه حفظ نماید. استراتژی پیشنهادی بر مبنای فیدبک خروجی و مبتنی بر کنترل غیرمتمرکز واحدهای تولید پراکنده (DG) بوده که منجر به طراحی ساده تر، سنسورهای کمتر، پهنای باند مخابراتی کمتر، قابلیت اطمینان بیشتر و هزینه ی اقتصادی پایین تر می گردد. ریزشبکه های مورد بررسی در این رساله شامل چندین واحد DG (و IC) و با آرایش کاملاً دلخواه در نظر گرفته شده اند. در این راستا، ابتدا الگوریتم های کنترلی غیرمتمرکزی جهت حل مشکلات روش های کنترلی موجود برای ریزشبکه های AC و DC ارائه شده و سپس روش کنترلی فوق به ریزشبکه ی ترکیبی تعمیم داده می شود. طراحی کنترل کننده با ارائه ی مدل فضای حالت خطی تغییرناپذیر با زمان (LTI) برای سیستم ریزشبکه ی خودگردان انجام شده و منابع عدم قطعیت مورد بررسی به صورت یک نامعینی چندوجهی مدل می شوند. رویکرد این پژوهش در طراحی کنترل کننده ها، تبدیل مسئله ی طراحی با اهداف مورد نظر به یک مسئله ی بهینه سازی محدب در قالب برقراری تعداد محدودی نابرابری خطی ماتریسی (LMI) در رئوس چندوجهی است که با ابزارهای موجود به راحتی قابل حل باشد.