|
عباس احمدی دانشجوی دکتری رشته مهندسی صنایع-مهندسی صنایع، از رساله خود با عنوان «طراحی مدل همکاری در زنجیره تأمین سه سطحی با حضور سازمان خرید گروهی (مطالعه موردی: فروشگاه‌های زنجیره‌ای خرده‌فروشی)» به راهنمایی آقای دکتر مهدی حیدری 25 اسفند ماه 99 ساعت 18 به صورت مجازی دفاع خواهد نمود.
لینک شرکت در جلسه دفاع:
استاد راهنما: دکتر مهدی حیدری
اساتید مشاور: دکتر ابراهیم تیموری و دکتر میرسامان پیشوایی
اساتید داور داخلی: دکتر احمد ماکوئی و دکتر فرناز برزین پور
اساتید داور خارجی: دکتر محمدرضا اکبری جوکار و دکتر بهروز کریمی
چکیده
سازمان خرید گروهی یا GPO (group purchasing organization) نهادی است که خرید سازمان‌های مختلف را تجمیع می‌کند و از این طریق، به کاهش هزینه‌های خرید، شناسایی محصولات و خدمات جدید و انجام تخصصی فعالیت‌های خرید می‌پردازد. سازمان خرید گروهی (یا به طور خلاصه سازمان خرید) به‌عنوان یک واسطه بین خریداران و فروشندگان ایفای نقش می‌کند و خود به‌صورت مستقیم، عملیات خریدوفروش انجام نمی‌دهد. سازمان خرید پس از تجمیع نیازمندی‌های خریداران، اقدام به شناسایی فروشندگان مناسب و سپس عقد قرارداد با آن‌ها می‌کند. فروشندگان منتخب به خریداران معرفی می‌شوند تا در صورت نیاز به کالا، آن را طبق مفاد قراردادی سازمان خرید، از فروشندگان تأمین نمایند. منبع اصلی درآمد سازمان خرید از طریق حق عضویت خریداران (یا همان اعضای سازمان خرید) و اخذ کمیسیون از فروشندگان است.
تا به امروز چالش‌ها و انتقادهای فراوانی در مورد عملکرد سازمان خرید و مزایا و منافع آن مطرح شده است و هنوز اتفاق‌نظر یکسانی در مورد مفید بودن چنین سیاست خریدی وجود ندارد. در این رساله به بررسی تعاملات اعضای یک زنجیره خرید گروهی (شامل چند فروشنده، یک سازمان خرید و چندین خریدار) با درنظرگرفتن عوامل متعددی نظیر سیاست‌های تخفیف، تنوع کالایی، ظرفیت تأمین فروشندگان و تقاضای متفاوت خریداران پرداخته می‌شود و اثرات تصمیم‌گیری آن‌ها روی یکدیگر بررسی می‌شود. به‌منظور ارائه بینشی جامع در مورد عملکرد سازمان خرید، سه مدل برنامه‌ریزی ریاضی مختلف برای زنجیره خرید گروهی توسعه داده و نتایج آن تحلیل می‌شود. مدل اول به‌صورت تک سطحی است که تصمیم‌گیرنده اصلی آن سازمان خرید است و در آن چند تأمین‌کننده، چند خریدار و تعدادی کالا در نظر گرفته شده است. مدل دوم حالت توسعه‌یافته مدل اول است که به‌صورت چندسطحی می‌باشد و در آن، سازمان خرید و تمام خریداران تصمیم‌گیری می‌کنند. در مدل سوم نیز تمرکز اصلی روی خریداران است که در آن فقط یک تأمین‌کننده و یک کالا لحاظ شده است و در نتیجه مواردی نظیر انتخاب تأمین‌کننده و کالا مطرح نمی‌باشد. مدل‌های اول و دوم به‌صورت مدل‌های متداول برنامه‌ریزی ریاضی هستند که جواب بهینه آن‌ها باید با استفاده از الگوریتم‌های بهینه‌سازی به دست می‌آید. اما مدل سوم یک مدل اقتصادی است که جواب بهینه آن به‌صورت روابط ریاضی (closed-form) ارائه می‌شود. برای هر یک از این مدل‌ها، یک روش حل متفاوت و متناسب با نوع مسئله ارائه می‌شود. به‌علاوه، برای نخستین‌بار، کاربرد سازمان خرید در صنعت فروشگاه‌های زنجیره‌ای مطرح می‌شود.
نتایج سه مدل توسعه داده شده همگی با یکدیگر هم‌راستا بوده و چالش‌های وارد شده توسط منتقدین را رد می‌کند. نتایج نشان می‌دهد که مجموع هزینه‌های خریداران در صورت پیوستن به سازمان خرید کاهش خواهد یافت؛ حتی اگر قیمت‌های پیشنهادی سازمان خرید بیشتر از قیمت خرید مستقیم باشد. همچنین، کمیسیون دریافتی سازمان خرید از تأمین‌کنندگان در تضاد با منافع خریداران نیست و بعضاً به نفع آن‌ها می‌باشد. با‌توجه‌به به اینکه تأمین منافع سازمان خرید در گرو رضایت سایر اعضای زنجیره خرید است، سازمان خرید به نحوی رفتار می‌کند که یک همکاری پایدار در زنجیره ایجاد شود. به همین منظور، سازمان خرید لزوماً بیشترین مقدار ممکن را بابت کمیسیون تأمین‌کنندگان یا حق عضویت خریداران مطالبه نمی‌کند. به طور خلاصه، یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد که سازمان خرید یک ابزار استراتژیک در خرید است که مزایای زیادی برای تمام اعضای زنجیره خرید به ارمغان خواهد آورد. |
ind.iust.ac.ir