دانشکده مهندسی صنایع- برگزاری دفاعیه های دکتری
دفاعیه دکتری

حذف تصاویر و رنگ‌ها

 

AWT IMAGE

  عنوان پایان­نامه : مدل جدید پویا (چند دوره­ای) برای مدیریت سبد اوراق بهادار جهت پوشش ریسک تحت نرخ­های متفاوت وام­گیری و وام­دهی

  

  استاد راهنما: دکتر سیدحسینی                                    استاد مشاور: دکتر سجادی

  داوران داخلی: دکتر باباخانی- دکتر میرزامحمدی                داوران خارجی: دکتر تقوی فرد- دکتر عبده تبریزی

  زمان دفاع: روز دوشنبه مورخ 26/10/90 ساعت 11 

  چکیده

  سرمایه ­ گذاری، همواره به منظور دستیابی به رفاه بیشتر در شرایط کنونی و آینده صورت می ­ گیرد. در واقع، مقوله سرمایه ­ گذاری با گستره و تنوع وسیعی در بازارهای مالی روبه­رو است. سرمایه ­ گذاری در گواهی سپرده، اوراق قرضه، سهام عادی، صندوق مشترک سرمایه­گذاری و... می تواند نمونه­هایی از سرمایه­گذاری به شمار رود.

  همواره یافتن بهترین تخصیص از دارایی­ها که منجر به حداکثر بازده و حداقل ریسک باشد، دغدغه اصلی سرمایه­گذاران بوده است. درواقع نحوه تخصیص دارایی­ها شیوه یا تکنیکی برای تشکیل سبد دارایی است که هدف از آن متوازن کردن ریسک این سبد و متنوع کردن محتویات آن از طریق تقسیم دارایی بین ابزارهای مختلف نظیر سهام، اوراق قرضه دولتی، اوراق قرضه شرکت­ها و... است. هر یک از این ابزارهای سرمایه­گذاری ریسک و بازده خاص خود را در زمانهای مختلف دارد به همین سبب تأثیرات آن بر سبد دارایی با گذشت زمان تغییر می­کند. اکثریت صاحب­نظران این حوزه، تنوع در سبد دارایی­ها را بسیار ضروری می دانند و آن را مانعی در برابر ریسک غیرسیستماتیک قلمداد می کنند. در حقیقت از دید متخصصان سرمایه­گذاری تصمیم­گیری درباره شیوه تنوع بخشیدن به دارایی­های مالی از مهم­ترین تصمیم­هایی است که هر سرمایه­گذار برای فعالیت موفق و بلندمدت باید اتخاذ کند. در این رساله تلاش شده تا با ارائه یک مدل جدید که به واسطه دارا بودن مشخصه­هایی نظیر تفاوت در نرخ وام­گیری و قرض­دهی، چند دوره­ای بودن مدل و نیز اتخاذ شیوه­های مناسب در رویارویی با عدم قطعیت، بتوان گزینه­های مناسب و کم خطرتری به سرمایه­گذاران ارائه کرد. برای اجرای مدل­های توسعه­یافته از داده­های واقعی استفاده شده و تحلیل نتایج خروجی و اعتبارسنجی انجام گرفته بر روی نتایج نشان داد که مدل­های توسعه یافته در رساله، عملکرد بهتری نسبت به شاخص انتخابی داشته­اند و نهایتاً مدل فازی عملکرد بهتری نسبت به مدل تصادفی ارائه می­کند. ریسک به عنوان یک عامل مهم و اثرگذار در تصمیم­گیری، تحت یک مدل جدید برای ارائه نتایج بهتر به سرمایه­گذار در نظر گرفته شد.

 

  واژه‌های کلیدی: مدیریت سبد سهام، برنامه­ریزی فازی، برنامه­ریزی محدودیت­های احتمالی

 

نشانی مطلب در وبگاه دانشکده مهندسی صنایع:
http://www.iust.ac.ir/find-61.11055.23156.fa.html
برگشت به اصل مطلب