چکیده

تدارکات عمومی حامی نوآوری به ‌عنوان یکی از سیاست‌های نوآوری تحریک تقاضا و ابزاری راهبردی برای تقویت نوآوری و رشد صنعتی در کشورها شناخته شده است. با این حال به دلیل اینکه شیوه اولویت‌دار کشورهای در حال توسعه در اکتساب فناوری، بجای توسعه نوآوری و تحقیق و توسعه، تمرکز بر دیگر حالات یادگیری همانند مونتاژ، مهندسی معکوس، و انتقال فناوری است، بومی‌سازی این سیاست در کشورهای در حال توسعه با چالش‌های متعددی همراه بوده است. مهم‌ترین این چالش‌ها ضعف توانمندی تأمین‌کنندگان داخلی، وابستگی به تأمین‌کنندگان خارجی، و عدم تعادل میان اهداف کوتاه‌مدت کارایی و اهداف بلندمدت توسعه ظرفیت‌های فناورانه است. این رساله با تمرکز بر پروژه ساخت داخل ده گروه کالای راهبردی صنعت نفت ایران تلاش می‌کند مبتنی بر شناسایی و تحلیل این اقتضائات و چالش‌های بومی و دلالت‌های آن برای بازتعریف سیاست مذکور، الگویی برای نظام تامین نوآورانه بخش عمومی مبتنی بر انتقال فناوری دروزن‌زا و متمرکز بر توسعه توانمندی تأمین‌کنندگان ارائه دهد.
این پژوهش با رویکرد کیفی از طریق گردآوری داده‌ها به‌وسیله مصاحبه با سیاست‌گذاران، تأمین‌کنندگان و کارشناسان این پروژه بزرگ‌مقیاس، ابتدا مبتنی بر روش تحلیل مضمون به شناسایی و تحلیل چالش‌های مدیریتی، سیاسی، ساختاری، اقتصادی و مرتبط با تأمین‌کنندگان همراه با نقاط قوت این پروژه‌ها می‌پردازد (عارضه‌یابی کلی). سپس با بهره‌گیری از روش تحقیق طراحی کنشی، صول الگوی ارزیابی توانمندی تأمین‌کنندگان در تدارکات عمومی را شناسایی می‌کند. در ادامه چالش‌ها و نقاط مثبت الگوی ارزیابی و اجرای آن تحلیل می‌گردد.
براساس این پیش‌نیاز نظری که ایجاد تقاضای داخلی بایستی با چرخه‌های پاسخ توانمندساز از سوی تأمین‌کنندگان داخلی همراه باشد تا منجر به همپایی فناورانه و توسعه صنعتی گردد و نه چرخه‌های رانت و فساد و اتلاف منابع عمومی، نظام پایش و ارزیابی دوسویه‌ای برای هم‌راستایی معیارهای متداول تدارکاتی با اهداف توانمندسازی پیشنهاد می‌گردد، به‌طوری‌که علاوه بر ارزیابی تعهدات تحویل محصول، توانمندسازی تأمین‌کنندگان نیز به‌طور مداوم ارزیابی و مورد حمایت قرار گیرد.
نتایج این پژوهش همچنین نشان می‌دهد که میانجی‌های دانشی می‌توانند به‌عنوان کارآفرینان نهادی و عاملان تغییر در دستگاه‌های دولتی مجری این سیاست عمل کنند، دستگاه‌هایی که معمولاً فاقد توانمندی‌های لازم هستند. این میانجی‌ها علاوه بر نقش‌های سنتی مانند مجری، کارگزار، متخصص فنی و آموزش‌دهنده، می‌توانند نقش‌های اختصاصی در مدیریت تغییرات، سازماندهی فرآیندهای تدارکاتی، و ارزیابی تأمین‌کنندگان ایفا کنند.
همچنین برای موفقیت پروژه‌های تدارکات عمومی حامی توانمندسازی و ساخت داخل، فراتر از الگوی ارزیابی، توجه به محورهای کلیدی مانند جلوگیری از تجمیع بیش از حد تقاضا، ارزیابی جامع توانمندی‌های تأمین‌کنندگان، اطمینان از پایداری تامین مالی، بهره‌گیری از میانجی‌های دانشی، و پیوند نظام پرداخت با ارزیابی توانمندسازی ضروری است. تعامل مؤثر بین تدارک‌دهندگان دولتی و تأمین‌کنندگان خصوصی، اراده سیاسی، انسجام فرماندهی و تعریف شفاف مسئولیت‌ها نیز نقش مهمی در رفع چالش‌های اجرایی و تحقق اهداف نوآورانه دارند.
کلیدواژه‌ها: تدارکات عمومی حامی نوآوری، بومی‌سازی نوآوری‌محور، ساخت داخل، توانمندسازی تأمین‌کنندگان، سیاست نوآوری تقاضامحور، یادگیری فناورانه، انتقال فناوری درون‌زا، میانجی نوآوری.

گروه	رشته	کارشناس آموزش جهت دریافت فرم شماره یک
مدیریت	مدیریت فناوری اطلاعات	آقای خدایاری
	کارآفرینی
	مدیریت کسب و کار (استراتژی و بازاریابی)	خانم محمدخانی
	مدیریت تکنولوژی
اقتصاد	توسعه اقتصادی و برنامه ریزی	خانم عمو
پیشرفت	مهندسی صنایع	آقای خدایاری

اعضای هیات علمی گروه مدیریت	دکتر پارسا نژاد - دکتر خانی زاد - دکتر صالحی -  دکتر ذاکری -  دکتر سبحانی فرد - دکتر بنیادی - دکتر مشایخ
اعضای هیات علمی گروه اقتصاد	دکتر شوال پور - دکتر رفیعی – دکتر حسینی فرد
اعضای هیات علمی گروه پیشرفت	دکتر عبدالحمید - دکتر کرمانی – دکتر موسوی لقمان - دکتر جنابی – دکتر امینی -  دکتر عبد الحسین - دکتر حق گویان
اعضای هیات علمی دانشکده مهندسی صنایع	دکتر علی احمدی، دکتر فتحیان، دکتر امیری، دکتر رسولی، دکتر غصنفری، دکتر پیشوایی، دکتر نوری، دکتر یعقوبی، دکتر دهقانی، دکتر سجادی، دکتر عمران محمدی، دکتر قوسی، دکتر ماکویی، دکتر صاحبی، دکتر بیاتی، دکتر تیموری، دکتر خطیبی، دکتر قنادپور، دکتر حائری، دکتر مهدوی، دکتر محمدپور عمران، دکتر حسینی مطلق و دکتر برزین پور

آقای امیر رحمانی دانشجوی دکتری رشته مدیریت تکنولوژی – مدیریت نوآوری  از رساله خود با عنوان
ارائه مدل سه گانه پذیرش ، سرمایه گذاری و بازاریابی اجتماعی توسعه نوآوریهای فناورانه سبز از طریق مشارکت خانوار : مطالعه موردی فناوریهای انرژی خورشیدی"
به راهنمایی آقای دکتر علی بنیادی  و مشاوره آقایان دکتر جواد مشایخ و دکتر روح اله ابو جعفری در تاریخ ۱۴۰۳/۱۱/۰۷ ساعت ۹:۰۰ دفاع خواهند نمود.
چکیده پایان نامه:
این پژوهش با ارائه یک مدل سه گانه،  به بررسی عوامل مؤثر بر پذیرش، سرمایه‌گذاری و بازاریابی اجتماعی فناوری‌های انرژی خورشیدی در میان خانوارهای ایران پرداخته است. تحقیق با رویکرد آمیخته انجام شد، که در مرحله کیفی از مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته برای شناسایی متغیرها و ابعاد مختلف استفاده شد و در مرحله کمی با تحلیل عاملی اکتشافی و مدل‌سازی معادلات ساختاری، مدل تحقیق ارایه و آزمون گردید. نتایج نشان داد که پذیرش فناوری‌های خورشیدی تحت تأثیر عواملی چون آگاهی‌بخشی، زیرساخت‌های مالی، مشوق‌های مالی،خودکارآمدی، توانمندی فناوری،هزینه درک شده، خرید تضمینی و فرهنگ اجتماعی سبز است. همچنین، افزایش قصد خانوارها در پذیرش این فناوری‌ها موجب افزایش تمایل به سرمایه‌گذاری در پروژه‌های انرژی خورشیدی می‌شود، اما تأثیر چندانی بر بازاریابی اجتماعی ندارد. در زمینه سرمایه‌گذاری، عواملی چون آگاهی‌بخشی، مشوق‌ها ، زیرساخت‌های مالی، توانمندی فناوری، ریسک درک شده، اعتماد به سرمایه گذاری، شفافیت، رفتار سبز و فرهنگ اجتماعی سبز تاثیرگذار بوده‌اند. علاوه بر این، بازاریابی اجتماعی تحت تأثیر توانمندی فناوری، رفتار سبز و فرهنگ اجتماعی سبز قرار دارد. نتایج نشان داد که تکنوفوبیا اثر منفی بر پذیرش فناوری دارد و می‌توان آن را از طریق درک توانمندی فناوری و خودکارآمدی کاهش داد، این در حالی است که تاثیری بر سرمایه گذاری و بازاریابی اجتماعی فناوری های انرژی خورشیدی ندارد. این پژوهش پیشنهادات سیاستی برای تسریع در پذیرش، سرمایه گذاری و بازاریابی اجتماعی فناوری های خورشیدی ارائه داده است.