عنوان

 استاد راهنما

 مقطع

کارشناسی

  تاریخ دفاع

  چکیده مقاله:

 راه آهن به دلیل ویژگی های خاص حرکتی خود، به عنوان ایمن ترین روش حمل و نقل شناخته شده است. اما انواع مختلف سوانحی که در راه آهن رخ می دهند، در اغلب موارد موجب تحمیل خسارات سنگین به راه آهن و کندی سیر ایمن می گردند. همچنین جهت افزایش ظرفیت در شبکه راه آهن، نیاز به ضرایب ایمنی بالاتر در بعضی سرویس ها می باشد. یکی از مسائلی که همواره ایمنی سیستم حمل و نقل ریلی را مورد تهدید قرار می دهد، وقوع سوانح ناشی از بلایای طبیعی مانند سیل، ریزش کوه، زلزله و... می باشد. ممانعت از بروز بلایای طبیعی و آسیب به سازه های راه آهنی خارج از ید قدرت انسان و غیرممکن است. اما با اقدامات مناسب می توان آسیب پذیری زیرساخت ها را کمتر نمود و یا از بروز سانحه ریلی پس از وقوع بلای طبیعی جلوگیری کرد. برای آن که هر اقدام پیشگیرانه ای حداکثر تاثیرگذاری را داشته باشد، راه آهن ها همیشه باید از وضعیت خطوط و مجاورت آن­ها آگاه باشند و هر کجا که خطر چنین فجایع طبیعی وجود دارد، گام های مناسبی بردارند. توجه به آمار کنونی برخی سوانح طبیعی در شبکه ریلی کشور که در اغلب موارد موجب مسدودی خط و خسارات سنگین می گردند و با توجه به این که مسیرهای سریع السیر در محورهای پرترافیک (مسافری) کشورمان در آینده نه چندان دور به بهره برداری می رسند، قبل از افزایش سرعت قطارها لازم است سامانه مدیریت مخاطرات زمین و بلایای طبیعی در راه آهن ایجاد شود تا به صورت خودکار و در لحظه، از طریق سیستم علائم الکتریکی راه آهن، سرعت قطارهای در حال حرکت در منطقه مورد نظر محدود شده و یا تحت شرایط خاصی متوقف شود. در این تحقیق، با بررسی اثرات بلایای طبیعی بر راه آهن و وضعیت موجود شبکه ریلی، مقدمات تدوین چنین سیستمی معرفی شده اند.

دریافت فایل پروژه