جلسه دفاعیه رساله دکتری خانم ماندانا تراکمه سامانی
| تاریخ ارسال: 1400/9/10 |
دفاعیه دکتری در دانشکده شیمی
خانم ماندانا تراکمه سامانی دانشجوی دکتری شیمی، در تاریخ ۲۴ آذر ۱۴۰۰ از رساله دکتری خود تحت عنوان" بررسی اثر دما و ساختار لیگاند بر حلالیت نانوذرات طلا " با راهنمایی آقای دکتر سید مجید هاشمیان زاده دفاع خواهدکرد.
استاد راهنمای اول: دکتر سید مجید هاشمیان زاده
هیات داوران: دکتر بهشته سهرابی
دکتر محمد قربان دکامین
دکتر محسن وفایی
دکتر رسول عبدالله میرزایی
این جلسه ساعت ۱۷ روز چهارشنبه ۲۴ آذر در دانشکده شیمی برگزار خواهد شد.
چکیده : نانوذرات به‌ویژه نانوذرات طلا در سال‌های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده‌اند زیرا با کوچک شدن سایز ذرات، نسبت سطح به حجم آن‌ها افزایش می‌یابد و بسیاری از خواص آن‌ها به‌طور قابل‌توجهی تغییر می‌کند. نانوذرات طلا کاربرد گسترده‌ای در زمینه‌های زیستی و پزشکی ازجمله در درمان سرطان دارند به‌این‌ترتیب که در روش گرمادرمانی برای تولید گرمای زیاد برای کشتن سلول‌های سرطانی و در روش شیمی‌درمانی به‌منظور حامل‌های انتقال دارو مورداستفاده قرار می‌گیرند. در این پروژه، ابتدا به بررسی اثر لیگاندهای مختلف بر خواص نوری و الکترونی نانوذرات طلای ۱۸ اتمی و سپس اثر تغییر طول لیگاند و تغییر دما بر حلالیت نانوذرات در آب پرداخته‌شده است. روش‌های شیمی محاسباتی ازجمله محاسبات مکانیک کوانتومی و دینامیک مولکولی، برای به دست آوردن داده‌ها به کار گرفته‌شده‌اند. در بخش اول کار، لیگاندهای ۱ و ۱-مرکاپتو اتیل الکل، بتا مرکاپتو اتانول، سیستئامین و تیوگلیکولیک اسید بر روی اتم‌های گوگرد در ساختار طلای مرکزی با فرمول Au۱۸S۱۴ قرار داده شدند و محاسبات خواص الکترونی و دینامیکی نشان داد که از بین ساختارهای بررسی شده در این کار، نانوذره‌ی دارای لیگاندهای ۱ و ۱-مرکاپتو اتیل الکل دارای بهترین خواص الکترونی ازنظر جذب نور و ایمن بودن برای استفاده در روش‌های درمان سرطان مانند گرمادرمانی است. هم‌چنین مقادیر داده‌های ممان دوقطبی، سختی شیمیایی، برهم‌کنش‌های غیر پیوندی، داده‌های محاسبات تابع توزیع شعاعی، متوسط مجذور جابجایی‌ها و نیز داده‌های انرژی آزاد حلال پوشی نشان دادند که ترکیب یادشده با لیگاندهای ۱ و ۱-مرکاپتو اتیل الکل حلالیت بهتری نیز دارد. در قسمت دوم کار، از لیگاندهای ۲-دی متیل آمینو اتان تیول، ۴-مرکاپتو بنزوئیک اسید و ۳-مرکاپتو پروپیونیک اسید استفاده شد و ضمن مقایسه ی خواص نوری و دینامیکی این ساختارها، محاسبات شبیه‌سازی در سه دمای ۲۹۰، ۳۰۰ و ۳۱۰ کلوین نیز انجام شد و مشخص شد که افزایش دما باعث بهتر شدن خواص پایداری و حلالیت نانوذرات عامل دار شده می‌شود. از بین این ساختارها، نانوذره دارای لیگاندهای ۴-مرکاپتو بنزوئیک اسید دارای بیشترین حلالیت در هر سه دما است. هم‌چنین با ایجاد تغییر طول زنجیره‌ی کربنی در ساختار دارای لیگاندهای ۳-مرکاپتو پروپیونیک اسید، ساختارهای با لیگاندهای ۴-مرکاپتو بوتیریک اسید و ۵-مرکاپتو پنتانوئیک اسید که به ترتیب دارای زنجیره‌ی چهار و پنج کربنی هستند، حاصل شدند و به‌این‌ترتیب به بررسی اثر افزایش طول لیگاند پرداخته شد و این نتیجه حاصل شد که افزایش طول زنجیره‌ی کربنی تا حد مشخصی، می‌تواند باعث افزایش میزان پایداری و حلالیت نانوذره‌ی موردنظر شود.
دفعات مشاهده: 2443 بار |
دفعات چاپ: 326 بار |
دفعات ارسال به دیگران: 0 بار |
0 نظر
