عباس احمدی(دانشجوی دکتریرشته مهندسی صنایع- مهندسی صنایع)، ۲۵ اسفندماه ۱۳۹۹ از رساله دکتری خود با عنوان «طراحی مدل همکاری در زنجیره تأمین سه سطحی با حضور سازمان خرید گروهی (مطالعه موردی: فروشگاه های زنجیره ای خرده فروشی)»به صورت مجازیدفاع می کند. چکیده این رساله که به راهنمایی دکتر دکتر مهدی حیدری و مشاورهدکتر ابراهیم تیموری و دکتر میرسامان پیشوایی انجام شده به شرح زیر است. ضمنا این جلسه دفاعیه ساعت ۱۸ برگزار می شود. علاقه مندان جهت شرکت در جلسه از طریق لینک زیر اقدام نمایند: http://ocwvc.unreal.iust.ac.ir/r۷vetid۲hofy?proto=true چکیده رساله:
سازمان خرید گروهی یا GPO (group purchasing organization) نهادی است که خرید سازمان های مختلف را تجمیع می‌کند و از این طریق، به کاهش هزینه های خرید، شناسایی محصولات و خدمات جدید و انجام تخصصی فعالیت های خرید می پردازد. سازمان خرید گروهی (یا به طور خلاصه سازمان خرید) به عنوان یک واسطه بین خریداران و فروشندگان ایفای نقش می کند و خود به صورت مستقیم، عملیات خرید و فروش انجام نمی دهد. سازمان خرید پس از تجمیع نیازمندی های خریداران، اقدام به شناسایی فروشندگان مناسب و سپس عقد قرارداد با آن‌ها می کند. فروشندگان منتخب به خریداران معرفی می شوند تا در صورت نیاز به کالا، آن را طبق مفاد قراردادی سازمان خرید، از فروشندگان تأمین نمایند. منبع اصلی درآمد سازمان خرید از طریق حق عضویت خریداران (یا همان اعضای سازمان خرید) و اخذ کمیسیون از فروشندگان است.
تا به امروز چالش ها و انتقادهای فراوانی در مورد عملکرد سازمان خرید و مزایا و منافع آن مطرح شده است و هنوز اتفاق نظر یکسانی در مورد مفید بودن چنین سیاست خریدی وجود ندارد. در این رساله به بررسی تعاملات اعضای یک زنجیره خرید گروهی (شامل چند فروشنده، یک سازمان خرید و چندین خریدار) با در نظر گرفتن عوامل متعددی نظیر سیاست های تخفیف، تنوع کالایی، ظرفیت تأمین فروشندگان و تقاضای متفاوت خریداران پرداخته می شود و اثرات تصمیم گیری آن‌ها روی یکدیگر بررسی می شود. به منظور ارائه بینشی جامع در مورد عملکرد سازمان خرید، سه مدل برنامه ریزی ریاضی مختلف برای زنجیره خرید گروهی توسعه داده و نتایج آن تحلیل می شود. مدل اول به صورت تک سطحی است که تصمیم گیرنده اصلی آن سازمان خرید است و در آن چند تأمین کننده، چند خریدار و تعدادی کالا در نظر گرفته شده است. مدل دوم حالت توسعه یافته مدل اول است که به صورت چندسطحی می باشد و در آن، سازمان خرید و تمام خریداران تصمیم گیری می کنند. در مدل سوم نیز تمرکز اصلی روی خریداران است که در آن فقط یک تأمین کننده و یک کالا لحاظ شده است و در نتیجه مواردی نظیر انتخاب تأمین کننده و کالا مطرح نمی باشد. مدل های اول و دوم به صورت مدل های متداول برنامه ریزی ریاضی هستند که جواب بهینه آن‌ها باید با استفاده از الگوریتم های بهینه سازی به دست می آید. اما مدل سوم یک مدل اقتصادی است که جواب بهینه آن به صورت روابط ریاضی (closed-form) ارائه می شود. برای هر یک از این مدل ها، یک روش حل متفاوت و متناسب با نوع مسئله ارائه می شود. به علاوه، برای نخستین بار، کاربرد سازمان خرید در صنعت فروشگاه های زنجیره ای مطرح می شود.
نتایج سه مدل توسعه داده شده همگی با یکدیگر هم راستا بوده و چالش های وارد شده توسط منتقدین را رد می کند. نتایج نشان می دهد که مجموع هزینه های خریداران در صورت پیوستن به سازمان خرید کاهش خواهد یافت؛ حتی اگر قیمت های پیشنهادی سازمان خرید بیشتر از قیمت خرید مستقیم باشد. همچنین، کمیسیون دریافتی سازمان خرید از تأمین کنندگان در تضاد با منافع خریداران نیست و بعضاً به نفع آن‌ها می باشد. با‌توجه به به اینکه تأمین منافع سازمان خرید در گروی رضایت سایر اعضای زنجیره خرید است، سازمان خرید به نحوی رفتار می کند که یک همکاری پایدار در زنجیره ایجاد شود. به همین منظور، سازمان خرید لزوماً بیشترین مقدار ممکن را بابت کمیسیون تأمین کنندگان یا حق عضویت خریداران مطالبه نمی کند. به طور خلاصه، یافته های این تحقیق نشان می دهد که سازمان خرید یک ابزار استراتژیک در خرید است که مزایای زیادی برای تمام اعضای زنجیره خرید به ارمغان خواهد آورد.
ind.iust.ac.ir
