دفاعیه دکتری در دانشکده شیمی
خانم زهرا خطی دانشجوی دکتری شیمی، در تاریخ 4/7/95 از رساله دکتری خود تحت عنوان" بررسی محاسباتی نانولولههای کربنی، سیلیکونی و بورنیتریدی بعنوان گزینه ای برای حمل داروهای ضد سرطان بر پایه پلاتین " با راهنمایی آقا دکتر هاشمیان زاده دفاع خواهدکرد.
استاد راهنما: دکتر هاشمیانزاده
هیات داوران: دکتر موسوی خوشدل، دکتر دکامین، دکتر بهنژاد، دکتر وفایی
این جلسه ساعت 10-8 روز یکشنبه 4/7/95 در اتاق کنفرانس دانشکده شیمی برگزار خواهد شد.
چکیده : تحویل هدفمند داروهای ضدسرطان با استفاده از نانولولههای کربنی (CNT)، یکی از کاربردهای مهم نانوفناوری در دارورسانی است. در راستای افزایش حلالیت و فعالیت نانولولهی کربنی، نانولولههای بورنیترید (BNNT) و سیلیکون کاربید به عنوان جایگزین نانولولههای کربنی انتخاب شدند. برای بررسی این سیستمهای دارورسان بر پایه داروی ضد سرطان پلاتینی، شبیهسازیهای دینامیک مولکولی با بکارگیری نرمافزار AMBER انجام شد. شبیهسازیهای دینامیک مولکولی برای کپسوله کردن کربوپلاتین بعنوان داروی مدل در داخل CNT طبیعی و پیچیده شدن اطراف دیواره خارجی CNT طبیعی و عاملدار شده و دارو در حالت آزاد به کار گرفته شد. همچنین رفتار نفوذی داروهای کربوپلاتین و مولکولهای آب در داخل نانولولههای بورنیترید طبیعی و عاملدار شده بررسی شد. علاوه براین، کپسوله شدن چندین داروی کربوپلاتین داخل BNNTهای عاملدار شده از یک تا پنج مولکول دارو مطالعه شد. در بررسی نهایی دو سیستم جایگزین دارورسان در مقایسه با سیستم نانولوله کربنی، آنالیز انرژی مدنظر قراردادهشد. جایگیری کربوپلاتین در داخل نانولوله طبیعی نزدیک به انتهای لوله و حرکت دارو در خارج CNT طبیعی در یک سوم انتهای طول لوله بود، درحالیکه گروه کربوکسیل روی CNT عاملدارشده دارو را در مرکز لوله در مجاورت گروه عاملی نگه میداشت. علاوهبراین، پایینترین انرژی آزاد اتصال متعلق به کربوپلاتین کپسولهشده در CNT ناشی از برهمکنشهای واندروالسی بود. سرعت نفوذ آب و دارو در BNNT عاملدار شده بهدلیل پیوند هیدروژنی مطلوب بین آب و گروههای هیدروکسیل در لبه BNNT عاملدارشده بالاتر از نانولوله طبیعی بود. یافتهها در بارگیری دارو نشان داد تشکیل پیوند هیدروژنی بین داروهای مجاور و برهمکنش واندروالسی بین کربوپلاتین و سطح داخلی BNNT عاملدار شده در قرارگیری دارو داخل BNNT عاملدار شده برای ظرفیت بارگیری بیشتر دارو مؤثر است. قویترین برهمکنش مربوط به کپسوله شدن کربوپلاتین در نانولوله سیلیکون کاربید بود، ازاینرو انرژی بیشتری برای جداسازی دارو از حفره نانولوله سیلیکون کاربیدی نسبت به دو نانولوله دیگر مورد نیاز است. از طرفی سهم انرژی آزاد حلالیت در سیستم بورنیترید منفیتر از نانولوله کربنی و قابل قبولتر از هر دو سیستم بود و میتوان نانولولههای بورنیترید را بهترین گزینه برای سیستم نانودارورسان بر پایه داروهای ضد سرطان پلاتینی معرفی نمود.