برگزاری دفاعیه دکتری در دانشکده شیمی

دفاعیه دکتری در دانشکده شیمی

خانم محبوبه اسلامی دانشجوی دکتری شیمی، در تاریخ 24/08/1394 از رساله دکتری خود تحت عنوان" استفاده از روش‌های محاسباتی برای طراحی ترکیبات مؤثر در درمان بیماری آلزایمر و پیشنهاد نانوساختار مناسب برای دارورسانی این ترکیبات " با راهنمایی آقای دکتر سید ابوالفضل سید سجادی دفاع خواهدکرد. استاد راهنما: دکتر سید ابوالفضل سید سجادی استاد مشاور: دکتر سید مجید هاشمیان‌زاده هیات داوران: دکتر سید مرتضی موسوی خوشدل، دکتر محمدرضا نعیمی جمال، دکتر حسن به‌نژاد، دکتر سهیلا جوادیان فرزانه این جلسه ساعت 14:30 روز یک شنبه 24 آبان ماه در اتاق سبز دانشکده شیمی برگزار خواهد شد. چکیده: روند رو به رشد مبتلایان به بیماری آلزایمر در قرن بیست و یکم، نیاز به بررسی جنبه‌های مختلف این بیماری را پیش از پیش ضروری ساخته است. در این راستا روش‌های محاسباتی به عنوان ابزاری توانمند، زمینه‌ی طراحی و بررسی داروهای کارآمد را با صرف زمان و هزینه‌ی کمتر تسهیل می‌کند. از آنجا که مهار آنزیم‌های کولین استراز از قدیمی‌ترین رویکردهای درمانی آلزایمر محسوب می‌شود، در گام نخست از این پایان نامه حالت پروتونه شدن اسید آمینه‌های باردار برای آنزیم‌های استیل و بوتریل کولین استراز با کمک روشهای داکینگ مولکولی و شبیه‌سازی دینامیک مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده از لزوم پروتونه شدن اسید آمینه‌‌های Glu199 و Glu445 در ساختار آنزیم استیل کولین استراز، بر خلاف تمام اسید آمینه‌های اسید گلوتامیک، حکایت می‌کند. از سوی دیگر داروی تاکرین به عنوان قدیمی‌تری داروی آلزایمر و لیگاندهای Bis(7)tacrine و Cystamine-tacrine dimer به عنوان لیگاندهای امید بخش در درمان این بیماری، با کمک روشهای محاسباتی مورد ارزیابی قرار گرفتند. روش‌های محاسباتی به خوبی توانستند مقادیر IC50 گزارش شده در تحقیقات تجربی را توجیه کرده و ارتباط بین نتایج تجربی بدست آمده و ساختار جایگاه فعال دو آنزیم را روشن ساختند. در مرحله‌ی طراحی دارو، دو لیگاند چند منظوره‌ی Bis(7)tacrine-SAC و Tacrine-C3CA طراحی شده و کارآیی آنها با روشهای محاسباتی ارزیابی شد. نتایج بدست آمده از محاسبات مکانیک کوانتومی، داکینگ مولکولی، شبیه‌سازی‌های MD و محاسبات انرژی آزد اتصال، توانایی این دو لیگاند را در هدف‌گیری همزمان چند پاتوژن مهم بیماری آلزایمر تأیید کردند. در گام بعدی، به دلیل اهمیت کی‌لیت یون‌های فلزی از فضای بین نورون‌ها در درمان بیماری آلزایمر، قابلیت‌های Clioquinol و PBT2 به عنوان دو عامل کی‌لیت کنند‌ی شناخته شده با کمک مکانیک کوانتومی مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج بدست آمده، توانایی Clioquinol در کی‌لیت یون‌های فلزی بیشتر از PBT2 می‌باشد. علاوه بر این جانشینی اتم اکسیژن با اتم گوگرد در ساختار Clioquinol موجب بهبود قابلیت این لیگاند در کی‌لیت تمام یون‌های فلزی شده است. از سوی دیگر به دلیل اهمیت عبور دادن داروها از سد خونی- مغزی و از آنجا که ترکیبات بررسی شده در این پایان‌نامه بر پایه‌ی داروی تاکرین هستند، سازگاری تاکرین با دو نانوذره‌ی پلیمری پلی بوتیل سیانو آکریلات و کیتوسان با کمک شبیه‌سازی دینامیک مولکولی بررسی شد. نتایج بدست آمده حاکی از سازگاری بیشتر تاکرین با پلی بوتیل سیانو آکریلات است.