
نظریه «تعامل انسان با ایدههای فضایی مهندسی در معماری» تشریح شد نظریه «تعامل انسان با ایدههای فضایی- هندسی در معماری»، روز دوشنبه هفدهم دی ماه سال91، از زبان مهندس نقرهکار، صاحب نظریه مذکور تشریح شد. مهندس نقرهکار که سخنران جلسه فرهنگی اساتید بود در خصوص طرح مساله نظریه خود گفت: حکمت و فلسفه هنر و معماری معاصر و راهبردها و کاربردهای ناشی از آن، به بحران و ناهنجاریهای فزایندهای دچار شده است. حاصل این وضعیت در طراحی معماری، بی ارتباط شدن ایدههای فضایی- هندسی معماران از نیازهای واقعی و متنوع مخاطبان و خودبنیادی فرم از محتواست و جدایی صورت از معنا و سرانجام، صورتپرستی (فرمالیسم)، گونهای بتپرستی در حوزه هنر و معماری تلقی میشود. وی در این رساله، راه برونرفت از بحران را، پیروی از مکتب اسلام و ابعاد نظری- عملی آن و تجربههای مثبت تاریخی در تمدن اسلامی میداند. مهندس نقرهکار در توضیح این نظریه اظهار داشت: علاوه بر ساختار جهانبینی و معرفتشناسی اسلامی، بر پایه انسانشناسیِ برگرفته از روایتی از حضرت علی(ع) است که ایشان نفس انسان را دارای چهار مرتبه گیاهی، حیوانی، عقلانی و روحانی دانسته و برای هر کدام از نفوس، پنج قوه و دو حاصل ادراکی برشمرده است. وی گفت: مطابق این رساله، معماری گرایشی میاندانشی است با این توضیح که در فرایند طراحی، ایدههای هنرمندان و معماران، از عمیقترین لایههای وجودی آنها سرچشمه میگیرد و مخاطبان و استفادهکنندگان آنها هم انسانها هستند پس اگر معماری را به عنوان یک پدیده در نظر بگیریم، هم علت فاعلی و هم علت غایی آن جزو علوم انسانی شمرده میشوند. از سوی دیگر، چگونگی کالبدپردازی و پیکربندی بنا به عنوان علتهای صوری و مادی آن، به مواد و مصالح مادی مربوط میشود، بنابراین معماری به حوزه علوم تجربی نیز راه مییابد. همچنین معماری در بستر طبیعت، سامان پیدا میکند پس عوامل محیطی موثر بر آن هم در حوزه علوم زیستی وارد میشود. بنابراین در مجموع، معماری با هر سه حوزه علوم مادی، زیستی و انسانی سر و کار دارد و تعریف اجمالی «معماری= مهندسی ساختمان+هنر ساختمان» را میتوان پذیرفت. 
|