دانشکده مهندسی شیمی
اخبار و رویدادها
اخبار علمی

دفاعیه دکترا در دانشکده مهندسی شیمی، نفت و گاز

 | تاریخ ارسال: 1399/12/25 | 
مهندس مریم سادات صادقی دانشجوی دوره دکتری مهندسی‌شیمی، چهار شنبه بیست و هفتم اسفند ماه  ۱۳۹۹، از رساله خود با عنوان « شبیه­سازی دینامیک مولکولی و دانه درشت سامانه­های رهایش کنترل شده دارو بر پایه مایسل­های غیرکروی-کوپلیمرهای قطعه­ای دوگانه دوست - پلی(اتیلن گلیکول) و پلی(کاپرولاکتون)»با راهنمایی دکتر محمدرضا مقبلی دفاع خواهد نمود.
به دانشجویان دکترا توصیه میشود در این جلسه حضور داشته باشند
http://ocwvc.unreal.iust.ac.ir/r۸c۲e۶nwvoo۹
برای ورود به سیستم از قسمت مهمان با ثبت نام و نام خانوادگی وارد شوید.
چکیده
در این پژوهش، از شبیه­سازی دینامیک مولکولی بعنوان ابزاری جهت پیش­بینی خواص و ساختار مایسل­هایی که از خودتجمعی کوپلیمرهای قطعه­ای در محلول ایجاد می­شوند، استفاده شده است. به این منظور، ابتدا برای هریک از هموپلیمرهای پلی(اتیلن گلیکول) (PEG) و پلی(ε-کاپرولاکتون) (PCL) و همچنین کوپلیمرهای قطعه­ای PEG-b-PCL و PEG-b-PBO-b-PCL پارامترهای میدان­های­ نیروی درشت دانه توسعه داده شد. کاربرد هریک از این میدان­های نیرو با تشکیل انواع ساختارهای مایسلی از ۲۵۰ زنجیره کوپلیمرهای قطعه­ای بر پایه PEG-b-PCL و PEG-b-PBO-b-PCL (با نسبت­های مختلف بخش آبدوست به بخش آبگریز)، در آب و در طی زمان ۲ میکروثانیه شبیه­سازی دینامیک مولکولی، مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق بمنظور تعیین دقیق پارامترهای غیرپیوندی میدان نیروی دانه درشت، از محاسبات مکانیک کوانتوم استفاده شد. شکل تابع پتانسیل دانه درشت مطابق تابع پتانسیل دانه درشت MARTINI انتخاب گردید از اینرو از کدهای استاندارد برای شبیه­سازی دینامیک مولکولی همچون GROMACS استفاده شد. مطابق نتایج بدست آمده، پارامترهای دانه­ درشت حاصل بخوبی خواص ساختاری هریک از هموپلیمرها را همچون شعاع چرخش (Rg) و فاصله­ی انتها-به-انتها (h) و همچنین خواص سطوح حدفاصل هریک از پلیمرها با سطح آب و هوا را بازتولید کرد. این مدل همچنین قابلیت توصیف دقیق خواص ساختاری هریک از سامانه­های مایسلی و همچنین فرآیند خودتجمعی، پوشینه کردن دارو و پایداری ترمودینامیکی آنها در محیط آبی را دارا می­باشد.­ نتایج شبیه­سازی دانه درشت نشان داد که کوچکترین سامانه مایسلی برپایه کوپلیمر قطعه­ای PEG۲۳-b-PCL۹  یک مایسل شبه-کروی را در سامانه بوجود می­آورد که در طول مدت شبیه­سازی پایدار باقی می­ماند. این سامانه قابلیت پوشینه کردن داروی ضدسرطان آبگریز DOX (دوکسوروبیسین) در هسته مایسلی با بازده ٪۱۴.۸ و ظرفیت ۵٪ را دارد. همچنین براساس نتایج شبیه­سازی دانه درشت سامانه­های کوپلیمری دوقطعه­ا­ی و سه­قطعه­ای مشاهده شد که، سامانه­های برپایه­ی قطعات آبگریز کوتاه­تر، فرآیند خودتحمعی مشابهی را نشان می­دهند و هر یک منجر به ایجاد یک مایسل شبه-کروی در سامانه می­شوند. درصورتیکه سامانه­های با ۵۰٪ قطعه­ی آبگریز بلند­تر، فرآیند خودتجمعی کاملاً متفاوتی را نشان می­دهد. دراین مورد سامانه برپایه کوپلیمر دوقطعه­ای تحت یک فرآیند تغییر شکل قرار می­گیرد که در آن یک مایسل میله-مانند میانی تشکیل می­شود که نهایتاً به یک ساختار شبه-کروی تبدیل می­شود. درحالیکه سامانه برپایه کوپلیمر سه­قطعه­ای MePEG۴۵-b-PBO۹-b-PCL۶۱  شامل یک قطعه­ی کوتاه استری میانی PBO بین قطعات آبدوست و آبگریز، تشکیل یک مایسل میله-مانند پایدار در سامانه را بهمراه.
 
واژه‌های کلیدی: کوپلیمر قطعه­ای، خود-تجمعی، مایسل، پوشینه کردن دارو، شبیه­سازی دینامیک مولکولی، میدان نیروی دانه درشت، محاسبات مکانیک کوانتوم، پایداری ترمودینامیکی.
 
دفعات مشاهده: 1615 بار   |   دفعات چاپ: 208 بار   |   دفعات ارسال به دیگران: 0 بار   |   0 نظر