گفتگو با حجت الاسلام والمسلمین نجفی روحانی

( مسئول وقت دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه علم و صنعت ایران)

حجت الاسلام والمسلمین نجفی روحانی، سال ها و به ویژه سال 1386، هم زمان با تدفین شهدای گمنام در دانشگاه علم و صنعت ایران، مسئول دفتر نهاد مقام معظم رهبری در دانشگاه بودند و در حال حاضر نیز مسئول بعثه مقام معظم رهبری در مدینه منوره می باشند.

 همزمان با انتشار ویژه نامه چهارمین سالگرد مراسم تدفین شهدا در دانشگاه، مناسب دیدیم گفتگویی با ایشان داشته باشیم تا از حال و هوای آن روزها، زمینه ها و نتایج این مراسم برایمان بگویند.

 - زمینه های ورود شهدای گمنام به دانشگاه از چه طرقی فراهم شد؟

 در آن سال ها و روزها هم، مثل همیشه تاریخ، اندک افرادی بودند که با بهانه هایی مخالف تدفین شهداء در دانشگاه بودند و یا ازسر ناآگاهی، بی تفاوت بوده و حاضر به همکاری نبوده و شبهاتی از قبیل اینکه "این کار شأن شهید و دانشگاه را پایین می‌آورد و در آینده از آن استفاده ابزاری می گردد"، "دفن شهدا در دانشگاه‌‏، حرکتی نمادین و سمبلیک، در راستای حاکم کردن فرهنگ مرده‌‏پرستی است"، "دانشجو به محیطی آکادمیک و زنده و شاداب نیازمند است" و "دانشگاه محل تحصیل است، نه قبرستان" را مطرح می نمودند. اما در مقابل طیف عظیم و بسیار گسترده ای از دانشگاهیان بودند که این شبهات را واهی و بی اساس می دانستند و بر این باور بودند که فرهنگ ایثار و شهادت در شمار عالی ترین مفاهیم الهی است که می تواند جامعه انسانی را به تکامل و تعالی برساند و نسل جوان را در مسیر عزت، سعادت و سربلندی دنیا و آخرت قرار دهد و مانع تلاش علمی و تولید علم و اندیشه نبوده، بلکه انسان را انگیزه مضاعف می بخشد و تخصص و تعهد، علم و ایمان توام می شود.

 - نظر جنابعالی به عنوان مسئول وقت دفتر نهاد مقام معظم رهبری در آن زمان چه بود؟

بدون شک، فرهنگ ایثار و شهادت والاترین فرهنگ هاست و شهدا بزرگترین اسطوره های فداکاری، ایمان و عزت و افتخارند و همه افراد جامعه، مدیون خون شهدایند. زیرا هر کسی در کارش نیازمند محیطی امن و مساعد است تا بتواند کارش را انجام دهد و فرقی هم نمی‌کند این فرد دانشگاهی باشد یا غیر دانشگاهی، کار علمی باشد یا کار دیگری و شهدا با فداکاری و از خودگذشتگی، محیط را برای همه افراد جامعه امن و مساعد ساختند. مثل  شهید، مثل  شمعی است که خود می سوزد و برای دیگران نورافکنی می کند. از سوی دیگر در نگاه اسلام و قرآن شهدا همیشه زنده، شاهد و ناظرند و با نور خود دنیا را روشن می سازند. محل دفن آنان حرم است، نه قبرستان. حرمی نشاط آور، آرامش بخش و عزت آفرین، نه جایی که اندوه و افسردگی و دل مردگی تبلور یابد، حرمی که شاهدان، حضور دارند نه مردگان. خداوند می فرماید "وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیاء عِندَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیهِمْ وَ لاَ هُمْ یحْزَنُونَ؛ هرگز نپندارید کسانی که در راه خدا کشته می شوند مردگانند، بلکه زنده به حیات ابدی شدند و در نزد خداوند متنعم خواهند بود، آنان به فضل و رحمتی که خداوند نصیب آنها گردانیده شادمانند و بشارت و مژده می‌دهند به کسانی که هنوز به آنان نپیوسته اند و بعداً در پی آنها بسوی آخرت خواهند شتافت که از مردن هیچ نترسند و از فوت متاع دنیا هیچ غم نخورند. بنابراین حضور شهدا در دانشگاه همواره تداعی بخش عزت، استقلال و امنیت و عامل گسترش و تعمیق فرهنگ ایثار و استقلال و خودباوری است. تلاش، همت و انگیزه را برای تولید علم، پیشرفت و آبادانی کشور تقویت می کند و جاده ترقی و صعود علمی کشور را هموار می سازد و نتیجتاً نشاط، انگیزه، خیزش و حرکت را جلوه گر می کند.

اگر می شود شرح کاملی از مراسم آن سال، از آغاز تصمیم گیری تا انجام آن، از منظر فردی چون حضرتعالی که از نزدیک در جریان بودید، بفرمائید.

 موضوع دفن اجساد مطهر شهدا در دانشگاه برنامه ای بود که از مدت ها قبل مطرح بود و به عللی تحقق نیافت. تا زمان ریاست جناب آقای دکتر جبل عاملی که با پیگیری مسئولین، اساتید، دانشجویان، کارکنان بسیجی، ایثارگر، آزاده و حزب ا...، مسجدیان، روحانیون و تشکل های اسلامی، جلسات هم اندیشی در این خصوص، صورت گرفت و در فضای دانشگاه وفاق و همدلی بسیار خوبی پیدا شد. سپس موضوع به طور رسمی در جلسات هیئت رئیسه و شورای دانشگاه مطرح گردید و مورد تایید قرار گرفت و با تشکیل ستادی، کارها بین افراد وتشکل‌ها تقسیم شد و همگی با شوق و ذوق پیگیر امور شدند و در روز پنج‌شنبه9 اسفند‌ماه، همزمان با اربعین حسینی با حضور بی نظیر دانشگاهیان، علما، امت حزب ا... و سایر اقشار، پیکر مطهر پنج شهیدگمنام، از مقابل مسجدالنبی نارمک به سمت دانشگاه علم و صنعت تشییع شد و در ساعت 12 در دانشگاه علم وصنعت به خاک سپرده شد. راهشان پُر رهرو باد.

 - اگر نکته پایانی در نظر دارید بیان شود، بفرمائید.

 در پایان از همه روحانیون، مسئولین، اساتید، دانشجویان و کارکنان عزیزی که برای حضور شهدا در دانشگاه همت نمودند و مراسم باشکوه و غرورآفرینی را برپا کردند که تحسین همگان را برانگیخت، مجدداً صمیمانه تقدیر و تشکر می کنم. از خداوند بزرگ برای همه کسانی که با شهدا، میثاق بسته و راه آنها را ادامه می دهند و حرم ملکوتی آنان را رونق می‌بخشند، عزت و سربلندی دنیا و آخرت مسئلت می نمایم.